Waarschijnlijk ken je ze wel…. Of gebruik je ze regelmatig… En zonder het door te hebben heb je er misschien zelfs wel eens één gemaakt: olifantenpaadjes!
Olifantenpaadjes? Ik denk dat iedereen ze wel eens heeft zien liggen. Olifantenpaadjes zijn afsnijroutes en zijn officieel geen wandel- of fietspad. Maar, zo gebruiken we ze wel!
Het begint vaak met een smal spoor of wat platgelopen gras, door een enkeling belopen. Maar op een gegeven moment is het pad zo gevormd dat het de gebruikelijke route lijkt, ook al is het ooit anders ontworpen.
Wij wonen dichtbij een park waar we wekelijks een rondje doorheen lopen. Het viel mij op hoeveel smalle paadjes er zijn. Op de één of andere manier vond ik het fascinerend en hoe meer ik erop ging letten, hoe meer ik ze zag.
Waarom ontstaan al deze paadjes? Waarom fietsen mensen niet even door om de normale bocht te nemen, maar snijden ze zelfs voor een paar meter af?
De kortste route nemen
Aan hard lopen heeft men niets, men moet op tijd vertrekken.
-Jean de La Fontaine
We willen allemaal graag zo snel mogelijk van A naar B. Maar waarom? Waarschijnlijk omdat we het vaak te druk hebben. Druk in onze agenda’s en druk in ons hoofd.
Dat zette mij aan het denken: zouden deze olifantenpaadjes een symptoom zijn van onze stressvolle levens?
Misschien dat we door onze strakke planning, of late vertrek, daadwerkelijk zo’n haast hebben dat het afremmen voor een scherpe bocht te veel tijd vraagt. En dat we daarom liever de bocht afsnijden dwars door het gras heen.
Misschien dat we zo gericht zijn op het volgende moment dat we ook tijdens een ontspannen wandeling liever de shortcut nemen. We willen geen obstakels, niet hoeven wachten, niet hoeven afstappen en al helemaal niet afremmen voor die veel te haakse bocht.
Natuurlijk willen we wel meer rust, maar tegelijkertijd willen we geen tijd inleveren en snelheid verliezen.
We willen minder stress, maar wel NU!
De gedachte over gestreste mensen op olifantenpaadjes hield mij zo nu en dan bezig. Waarom kros ik zelf eigenlijk door die natuur heen? Omdat ik geen tijd te verliezen heb om even een paar meter om te fietsen over het reguliere pad? Dat kan toch niet de enige reden zijn?
Betekenen olifantenpaadjes dat we altijd haast hebben en gestrest zijn?
Milde burgerlijke ongehoorzaamheid
Mijn fascinatie werd lang geleden al gedeeld door anderen. Maar wel vanuit een ander oogpunt. Ik kwam erachter dat het begrip olifantenpaadjes al geruime tijd bestaat. Er is zelfs een website over.
Bij de inrichting van gebieden wordt er bij het ontwerp niet altijd even goed nagedacht over het praktisch gebruik van wandel- en fietspaden. Daarom creëren we gaandeweg zelf paden die wel logisch zijn.
Soms lopen fietspaden en vooral de kruispunten veel te omslachtig of liggen paden te haaks op elkaar waardoor we geen soepele bocht kunnen maken. Het is dus ergens wel mooi, die milde burgerlijke ongehoorzaamheid waar we gaandeweg in de praktijk onze eigen wegen ontdekken die niet alleen voor onszelf, maar ook goed voor anderen werken.
En wordt zo’n pad bijna de standaard, dan helpen gemeenten mee door het paadje te bestraten of ze verzetten zich er tegen door er een hekje of haag voor te zetten (wat vaak toch weer omzeilt wordt).
Wat leren we van olifantenpaadjes?
Olifantenpaadjes: ze horen al jaren bij het straatbeeld. Wat kunnen we in het dagelijks leven van ze leren?
Wanneer we op pad gaan en fysiek van A naar B gaan, kunnen we er vaker voor kiezen om niet af te snijden en juist de ‘langere’ routes te nemen. Neem hierin tijd voor de reis zelf, geniet van de natuur en probeer juist onderweg te onthaasten.
Misschien kunnen de paden juist helpen om even niet na te hoeven denken, gewoon te volgen en te ontspannen onderweg en te genieten van de reis. Maar wanneer we onderweg zijn in onze dagelijkse takenlijst, in onze agenda’s, kunnen we misschien vaker een olifantenpaadje nemen. De short-cut.
Moet je die ene taak echt zo doen zoals het nu gepland staat. Is er geen alternatieve weg die misschien korter, efficiënter en minder stress kost? Kun je eens afwijken van je routine of de verwachtingen van anderen (omdat we het nu eenmaal altijd al zo doen) zodat je ruimte creëert in je agenda en in je hoofd?
Ik ben benieuwd hoeveel olifantenpaadjes je de komende tijd tegenkomt, soms kan creëren en soms bewust overslaat om te genieten van de reis zelf. Vergeet niet, er zijn altijd meerdere wegen die naar Rome leiden!
