Op een zondagochtend in mei werden we beiden wakker met een idee. Wat als we gaan schrijven over onze zoektocht naar minder? Diezelfde dag nog registreerden we ikwilminder.nl. Inmiddels zijn we zeven maanden en 25 artikelen verder. Hoe we dit allemaal hebben ervaren delen we graag met jullie.
Evelien, je bent begin dit jaar [2019] met een sabbatical gegaan. Dat was het begin van een grote verandering. Hoe is jouw leven het afgelopen jaar veranderd en welke rol heeft ikwilminder.nl daarin gehad?
Evelien: Ergens is alles anders en ergens lijkt alles hetzelfde. Net als voor mijn sabbatical werk ik weer vier dagen en heb ik daarnaast drie dagen voor mijzelf die ik besteed aan allerlei activiteiten en mensen.
De paradox is dat ik nu niet minder doe dan toen. Eigenlijk ben ik zelfs meer tijd kwijt door (naast bovenstaande) het hebben van een blogsite, het toepassen van veranderingen in mijn leefstijl en vrijwilligerswerk.
Toch voelt het echt als minder. De verandering zit in mijn houding ten opzichte van wat ik doe. Door mijn sabbatical voel ik nu meer autonomie, regie en keuzevrijheid. Ik geniet meer van wat ik doe en dan maakt de hoeveelheid niet eens zo heel veel uit.
Ikwilminder is voor mij niet zozeer gericht op zoveel mogelijk uit mijn leven verbannen, maar de lat minder hoog leggen in de dingen die ik doe. Ikwilminder is ontstaan in een periode waarin ik dit meer ben gaan ervaren en helpt mij elke week hier bewust mee bezig te blijven en in te blijven groeien.
Remco, in de afgelopen periode ben je naast je werk druk geweest met allerlei persoonlijke doelen als het gaat om hardlopen, mediteren, lezen en leren. Ervaar je momenteel nog focus en hoe rijm je al je plannen met minderen?
Remco: Een aantal weken geleden schreef ik dat ik meer tijd wil. Ik heb sterk de neiging om teveel ijzers in het vuur te hebben. Dingen met focus doen zal in 2020 waarschijnlijk regelmatig terugkomen.
Zoals ik hiervoor al aangaf staan mijn hersenen altijd aan. En dan heb ik ook nog eens van jongs af aan geleerd om volhardend door te zetten. Voldoende rust nemen is voor mij dan ook een grotere uitdaging dan een lange afstand hardlopen, een extra boek lezen of iets nieuws leren. Daarom ben ik blij dat ik nog steeds elke dag een kwartier de tijd neem voor meditatie.
Voor 2020 heb ik grootse plannen op het gebied van hardlopen. Om dit te combineren met mijn werk, Ikwilminder, mijn relaties en tegelijk ook voldoende rust te nemen is spannend.
Wat dat betreft is Ikwilminder voor mij een mooie spiegel. Om het niet alleen bij woorden te houden, maar echt een goede balans te zoeken en terug te gaan naar mijn principes.
Je schrijft over minder stress, minder werken en minder spullen. Wat zijn voor jou de leukste thema’s? En waarom?
Remco: Dat verschilt. Zo vond ik het erg leuk om de challenges rondom ontspullen te doen en ook het onderzoeken hoe we minder water kunnen gebruiken vond ik inzichtelijk. Maar ik schrijf het allerliefste over gewoontes, motivatie en discipline.
De combinatie van filosofie en psychologie vind ik geweldig en helpt mij om elke dag te zoeken naar een praktische invulling om minder stressvol en gelukkiger te leven, zonder dat dit een eindeloze zoektocht wordt.
Over online zijn
Aan het begin van dit jaar had je vast nooit gedacht je in de online wereld te begeven. Wat heb je geleerd?
Evelien: Nee zeker niet. Begin dit jaar overwoog ik eerder om alles wat maar online was uit mijn leven te deleten, haha. Ik vind namelijk lang niet alles ervan positief.
En tegelijk denk ik dat het echt wel een manier is om te verbinden en te delen met anderen. Ik geloof alleen wel dat het een uitdaging is om dit op een oprechte en realistische manier te doen.
Wat ik daarnaast heb geleerd is dat online sociaal zijn niet zo heel veel verschilt met offline sociaal zijn. Ondanks dat er veel techniek bij komt kijken, gaat het er uiteindelijk om of mensen bereid zijn om hun tijd en energie aan jou of jouw woorden te geven. Dat vind ik een belangrijke les voor mijzelf en anderen. De zenders en ontvangers op alle vormen van media, blijven gewoon mensen.
Je werkt al jaren met websites en dit is dus voor jou geen nieuw terrein. Maar het delen van persoonlijke verhalen wel, en dat ook nog in samenwerking met je vrouw. Dat had je vast je nooit verwacht. Hoe ervaar jij dit?
Remco: Als onderdeel van mijn professionele ontwikkeling plaatste ik een jaar geleden een artikel voor mijn werk op het platform Medium.
Het delen van verhalen maakte iets in mij wakker. Iets wat ik jaren geleden al eens geprobeerd had met mijn wandelverhalen. Maar ik miste een krachtige wederhelft. Mijn creatieve hersenen vuren de hele dag af, maar daardoor mis ik af en toe iemand die het praktisch maakt. Die zegt: “Nu gaan we dit doen.” Dat vind ik in Evelien.
Maar nog belangrijker, Ikwilminder voelt als een missie. Onze bijdrage aan dit tijdperk. Ik vind het ontzettend waardevol en een hele eer dat ik dit met Evelien mag doen. Zij vult mij perfect aan met haar psychologische achtergrond en zachtaardige, fijngevoelige karakter.
Natuurlijk is het ook wel eens lastig om samen te werken. We zijn allebei zo verschillend en dan moet je soms even afstand nemen van je eigen mening. Maar op wat kleine dingen na ben ik vooral trots dat ik zo’n geweldige partner heb en voelt het zelfs een beetje gek dat ik daar pas na 13 jaar samen zijn achter kom.
Denk niet te klein over jezelf
Je bent nu een jaar bezig met minderen. Wat is je het meest bijgebleven in je zoektocht naar minder?
Evelien: Ondanks dat we proberen weg te blijven bij het cliché: less is more, denk ik nu toch in die richting.
Wat mij het meest is bijgebleven is dat ik door te minderen in bepaalde aspecten van mijn leven meer ruimte ervaar in andere, belangrijke delen. Ik heb veel meer tijd en energie voor activiteiten als lezen, koken, sociale uitjes, persoonlijke groei en mijn werk.
Eerder ging ik mee in de stroom van oneindige keuzemogelijkheden. Maar dit maakte mij ook onrustig. Kiezen sluit soms iets uit, maar wat na mijn keuze overblijft, daar geniet ik nu extra van.
Waar ligt volgens jou de grootste uitdaging voor ons mensen om tevreden te zijn met minder?
Evelien: Ik denk alleen al dat de zin “tevreden zijn met minder” bij velen weerstand oproept omdat het voelt als settelen. Als genoegen nemen met iets wat je niet wilt. De associatie met minder is in dit geval negatief. Maar als ik kijk naar mijn eigen leven is het juist positiever geworden sinds we bezig zijn met Ikwilminder.
De uitdaging zit hem er denk ik in dat we allemaal zoeken naar een definitie van wat normaal is. Een soort norm, waaraan we onze keuzes kunnen ophangen. En dat wordt bepaald door je omgeving, je sociale context, je eigen overtuigingen en door informatie waar jij je mee voedt. Wat minderen inhoudt is dus ontzettend verschillend per persoon.
Een grote uitdaging is om te stoppen met te vergelijken met anderen en op basis daarvan keuzes te maken. Wanneer ik kijk naar iemand die voor zijn werk vliegt, kan ik denken dat ik het al veel ‘minder’ doe. Of als ik denk aan een minimalist kan ik denken dat ik nog veel te leren heb in ‘minderen’. In beide gevallen zet het mijzelf eigenlijk klem en ga ik weg bij de impact van mijn eigen handelen. Op mijn eigen menselijke en natuurlijke omgeving.
Ja, we zijn ergens maar kleine mensen met individueel gezien misschien niet altijd een grote impact. Maar dat jouw keuzes, handelen en laten gevolgen hebben voor jouw directe en indirecte omgeving, is een feit. En ik zou het super vinden wanneer iedereen dat beseft en niet te klein denkt over zijn eigen zelf.
En na dit lange antwoord van mij, wat vind jij Remco?
Remco: De grootste uitdaging ligt wat mij betreft op hoe druk we zijn. Ja, de ironie is me niet ontgaan. Ook ik ben erg druk, maar ik zal je uitleggen wat ik bedoel. Om tevreden te zijn met minder moet je van de automatische piloot af. Stilstaan, stoppen en de tijd nemen om te reflecteren op je handelen.
Maar daar hebben we geen tijd voor en dus ontstaat er een negatieve vicieuze cirkel.
Een cirkel waarin je bijvoorbeeld heel hard werkt, daardoor chronisch moe bent, dit probeert op te lossen met verzachtende activiteiten zoals Netflixen, social media, eten bestellen en mooie spullen kopen. Maar om deze leefstijl vol te kunnen houden moet je ook heel hard blijven werken. Het gevolg is dat we nog minder tijd hebben.
Ons drukke leventje is denk ik de grootste uitdaging om een bestaan met minder stress, minder spullen en minder werken te kunnen verkrijgen.
Welke boeken wij verslonden hebben
Je leest erg veel. Welke boeken zijn je het meest bijgebleven en wat zou je aanraden om te lezen?
Remco: Thinking fast and slow van Daniel Kahneman over het mysterie van ons handelen vond ik erg interessant. Het verbaasd me hoe automatisch ons denken is en hoe vaak ons dit op een verkeerd spoor zet. Maar nog meer bijgebleven is het boek The shortness of life, van Seneca. Het deed me inzien hoe kostbaar onze tijd is en hoe vluchtig het leven. Het is voor mij een dagelijkse oefening om relaties te koesteren, in het moment te leven en me te richten op een waardevolle bijdrage die groter is dan mijzelf. Een echte aanrader.
Evelien: Ik vond het vroeger altijd saai om dit te noemen als hobby maar ik heb het nu volledig omarmd. Boeken die mij erg zijn bijgebleven en ik iedereen kan aanraden zijn: De Keuze van Edith Eva Eger, de Alchemist van Paulo Coelho en Ontspullen van James Wallman.
De Keuze liet mij zien dat ieder mens, ongeacht de omstandigheden, een keuze heeft en uitdagingen op te zoeken en aan te gaan. De Alchemist heeft mij geholpen meer te dromen in het leven, het praktische en nuttige soms wat los te laten en te gaan vertrouwen op onderstromen. Het boek Ontspullen ging over zoveel meer dan het wegdoen van spullen. De theoretische uiteenzetting en psychologische inzichten over het ontstaan van onze huidige ‘spullencultuur’ vond ik verrassend.
Ook het boek Verlangen naar minder van Jelle Derckx is zeker aan te raden. Het hilarische is dat wij nog niet van zijn bestaan af wisten toen onze eigen leefstijl veranderde en Ikwilminder begonnen. Ik wil eigenlijk nog meer boeken aanraden, maar ik moet het van Remco kort houden :)
Welk boek ligt er momenteel op je nachtkastje?
Remco: Momenteel lees ik de boeken van Ryan Holiday, the obstacle is the way, ego is the enemy and stillness is de key. Deze boeken stonden al een tijd om mijn boekenlijst. Het is de kern van de Stoïcijnse Filosofie in een modern jasje en leest als een trein.
Hoe zie je het komende jaar?
Wat zijn je plannen voor volgend jaar? Waar zou je meer over willen schrijven?
Evelien: Ik merk dat het schrijven over minder spullen en minder stress de afgelopen periode vooral mijn aandacht hebben getrokken. Hier hebben we ook al veel stappen in gezet.
Voor het jaar 2020 weet ik dat voor mij de uitdaging onder andere speelt in het thema werk. Ik ben namelijk niet van plan om minder te gaan werken. Ik heb sinds november een nieuwe baan, waarin ik vier dagen werk en dit blijf ik ook doen.
Toch vind ik werk nog steeds een heel belangrijk onderwerp omdat dit voor heel veel mensen een groot deel van hun betekenisgeving vervuld, werk je vormt en een baan vaak grote impact heeft op de keuzes die je wel en niet maakt in het leven. Werk is voor mij belangrijk en tegelijk is mij dit jaar ook helder geworden dat het niet mijn identiteit bepaalt. Daarnaast kriebelen er nog wel wat ideeën rondom werk vanuit mijn ervaring als loopbaanadviseur. Hier zal ik dus het komende jaar nog wel het een en ander over willen leren en schrijven!
Zijn er ook dingen die je lastig vind in je zoektocht naar minder?
Evelien: O genoeg! Naast alle succeservaringen en positieve verhalen zijn er net zo goed dingen te noemen die ik lastig vind. Vergeet niet dat ik nog steeds een perfectionistisch deel in mij heb :).
We kunnen natuurlijk niet meten wat het effect is van onze keuzes en dat we hierover schrijven. Helpt dit? Is het waardevol? Hebben anderen er wat aan? Dit is niet vast te stellen behalve afgaan op opmerkingen of soms complimenten. Maar daartegenover staan net zo goed kritische vragen, mensen die natuurlijk eigen en andere keuzes maken en nieuwe ontwikkelingen en inzichten die voor ons ook niet allemaal bij te houden zijn. Dus het meest lastige is misschien voor mij dat het een on going proces is zonder duidelijke randvoorwaarden, een concreet doel of eindresultaat. Het zoeken zelf staat centraal. Zowel inhoudelijk over onze eigen leefstijl als de manier waarop we dit met de buitenwereld delen via Ikwilminder.
Voor mij een uitdaging en ontzettend tof om dit jaar aan te zijn gegaan en hiermee verder te willen gaan. Echte groei zit op het snijvlak van verlangen en angst. Ik heb zin om verder te groeien.
Als je jouw lezers en de mensen om wie je geeft één ding kon meegeven wat zou dat dan zijn?
Remco: Don’t let the perfect be the enemy of the good.
Ik ben er het afgelopen jaar achter gekomen dat je nog veel meer kan doen om een bijdrage te leveren aan een betere wereld, maar begin klein. Het hoeft niet perfect te zijn om impact te maken.